yalnızlık; o ki tek bir kelime ama herkes için farklı anlamlar taşır... yalnızlığı sevenler, yalnızlıktan korkanlar, ondan sıkılanlar... örnekler artırılabilir... bir de benim gibiler var tabi; yalnızlığı sevdiğini sanan ama yalnız kalınca etrafında insan arayanlar... :)
yalnız yaşamak öyle tuhaf bir şey ki, bir çok duyguyu öğretiyor insana... bir yandan büyük sorumluluk; kirası, faturası, yemeği vs. ile bir evi geçindirme çabası... diğer yandan da sorumsuzluk ama; istediğin saatte eve girip evden çıkmak, istediğinde yemek, temizlik yapmak, uyuyup uyanmak... artılarıyla eksileriyle yeni şeyler öğreten bi yaşam biçimi... :)
yalnız yaşamaya başladığım ilk günler çok hoşuma gitmişti bu durum... tabi o zamanlar günler uzun, iş sonrası gezip tozar, eve gelince de televizyon izler zaman geçirirdim... ama kış gelince can sıkıntısı da beraberinde geldi bana... erkenden akşam olup eve çekilince yalnızlığın (özellikle geceleri gelen)hüznü sarmaya başladı.... kışın ailecek sobalı odada oturup sohbet eden, elektriklerin kesildiği akşamlarda anne-babasından eski hikayeler dinleyip mest olan bir çocuğun yalnızlıkla imtihanı başladı... ve o zamanlar fark ettim ki insanı delirtebilecek bi'şey yalnızlık...
neyse ki o günler geçti artık, iyice alıştım bu düzene... ama ne olursa olsun, hayat insanlarla beraber güzel... siz siz olun, etrafınızda hâlâ insanlar varken kıymetlerini bilin... sadece yalnız kaldığınızda, ihtiyacınız olduğunda değil; her durumda hatırlayın onları... ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder