özleyen, özlenen...

sadece bana mı oluyor bilmiyorum ama daha önce gitmediğim bi şehre gidip döndüğümde, artık o şehir de özlenenler listesine giriyor benim için... gördüğüm 3-5 şehir var gerçi, fazla değil ama yine de özlüyor insan... ne zamandır bir Çanakkale özlemidir gidiyor mesela içimde... sadece bir-iki gün geçirdiğim halde pek bi sevdim şehri... sahilini, Aynalı Çarşısını, şehitliğini... bunları düşündüğüm günlerde başka bi şehre eğitim için gönderileceğimi öğrendim; Ankara'ya... 3 yıl önce, staj için gitmiştim ilk kez başkente ve yine eğitim amacıyla yolum düştü oraya... Esra'yla birlikte gidecektik... hazırlıkları yapıp 23 mayısta(tam 6 yıl önce lise mezuniyet törenimizin yapıldığı tarihte) çıktık yola... iki günlük bi eğitimdi ama eğitim umurumda değildi... :) ertesi günün sabahı indik Ankara'ya, hemen kalacağımız otele gidip hazırlandık... bu aşamada hayatımda bir ilk daha gerçekleşmiş oldu; ilk kez bi otelde kaldım :)) eğitim süreci tam bi hayal kırıklığıydı, bence tamamen gereksizdi ama tekrar Ankara'da olmak güzeldi... Sıhhiye'deki geyikler, Ulus'un gençlik parkı, Kızılay'ın Bakanlık binalarıyla dolu sokakları yıllar öncesine götürdü beni... geçmişe olan özlem hiç bitmiyor ya zaten, neyse... ertesi gün de eğitim vardı, öğle arası yemeğe giderken sokakta bi kalabalık gördük... hoş bi müzik geliyordu, yaklaşınca ne görelim; Kızılderililer... :)) müzik çalıp dans ediyorlar, çok hoştu... yemek sonrası gidip eğitimin son aşamasını da dinledik ve arkamıza bile bakmadan uzaklaştık olay yerinden :) akşam olup dönüş vakti gelince AŞTİ'ye doğru yola koyulduk... trafiği hesaba katmadığımız için kıl payı yetiştik otobüse ama neyse ki biletimizi almıştık... çift katlı otobüsle yapacakmışız yolculuğu, hem de üst katında; pek sevindim... ne de olsa bu da bir ilk benim için :) ve 11 saat süren yolculuk sonucu memlekete ulaştık... işte o anda fark ettim ki, gittiğim gördüğüm şehri ne kadar özlersem özleyeyim, memleketim gibisi yok... boşuna dememiş şair; bir başkadır benim memleketim... :)