Bir Garip Bencileyin

Şair olası geliyor insanın… Ama üstatlar söylenecek söz bırakmamışlar ki. Ne zaman aklıma bişey gelse, söyleyecek olsam bakıyorum benden önce söylemiş biri…

Bugün yalnız başıma yürürken düşündüm… Eskiden severdim yalnız yürümeyi; kulağımda kulaklıkla, sahil boyu, ayaklarım ağrıyıncaya kadar yürürdüm. Şimdilerde sıkılıyorum nedense. Birisi olsun istiyorum yanımda, konuşmasa bile yanımda olsun, benimle yürüsün. Orada geldi aklıma, benden önce söylemiş tabi B.Rahmi Eyüboğlu;

“Eskiden yeterdim kendime, artardım bile. 

 Şimdi ne yapsam nafile…”

Tam da böyle bi ruh hali işte. Yetmiyorum kendime artık… Bir yanda yalnız kalma isteği, diğer yanda konuşacak birine olan ihtiyaç… bir garip hal a dostlar… Belki de havalardandır... Zaten bahar ayları hep etkiler beni… Mehmet  Deveci diyordu ya hani; “Ruhumun ayarlarıyla oynama bahar.” Demek ki diyorum, benden başkaları da varmış baharla başı dertte olan… Orhan Veli'yi de bu havalar mahvetmemiş mi, bu yüzden istifa etmemiş miydi?

“Beni bu güzel havalar mahvetti,

 Böyle bir havada istifa ettim,

 Evkaftaki memuriyetimden.”

Suçu bahara atıp kurtulacağım sözde, o işler öyle olmuyo tabi.. İyi tarafından bakalım bir de… Böyle böyle şair olmuş belki de insanlar, böyle çıkarmışlar o muntazam eserleri…

Neyse elde bir memuriyet var zaten, o da gitmesin bir bahar uğruna. Şairlik falan da istemem, şairlik mutsuz adam işi zaten. Güle oynaya şiir mi yazılırmış… İyisi mi ben çay içeyim yine, şükredeyim halime… :)

Not: Bu konuyu da çaya bağladım ya, takdir ediyorum kendimi. Sağlıcakla efenim..